У рамках мерапрыемства начальнік упраўлення ўнутраных спраў адміністрацыі Савецкага раёна г. Мінска, палкоўнік міліцыі Басаў А.У. расказаў работнікам прадпрыемства аб найбольш распаўсюджаных відах злачынстваў і некаторых спосабах барацьбы з імі.
Аляксандр Уладзіміравіч засяродзіў увагу прысутных на кожнай катэгорыі супрацьпраўных дзеянняў.
Махлярства (артыкул 209 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь) – даволі частая з’ява для Беларусі ў апошнія некалькі гадоў. Лічбавыя тэхналогіі і цудоўнае валоданне псіхалагічнымі прыёмамі вывелі ашуканцаў на прынцыпова новы ўзровень, што дазваляе адурманьваць тысячы грамадзян краіны, выманьваючы ў іх апошнія зберажэнні, незалежна ад узросту, сацыяльнага статусу і ўзроўню даходу. Кур’ераў так званых “фінансавых” структур ловяць па горадзе дзясяткамі. Асабліва ласых на грошы падводзяць пад артыкул свае ж куратары, як толькі “дзялок” пасля атрымання ад ахвяры буйной сумы перастае выходзіць на сувязь з “цэнтральным офісам”. Варта памятаць: “альянсы хлусні” не шкадуюць ні сваіх, ні чужых. На кожнага дыстрыбутара “фабрыкі разводаў” маецца падрабязнае дасье, якое пры любой незразумелай сітуацыі прыводзіцца ў дзеянне.
Незаконны абарот наркатычных сродкаў, псіхатропных рэчываў, іх прэкурсораў і аналагаў (артыкул 328 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь) – не менш папулярны від “лёгкага” заробку, які абарочваецца шматгадовым турэмным тэрмінам для “прадаўцоў кайфу”, “скарбашукальнікаў” і сотнямі скалечаных лёсаў грамадзян. Як правіла, у гэты бізнэс трапляюць падлеткі і студэнты з неакрэплым розумам, але цвёрдым жаданнем у што б там ні стала зарабіць на прыгожае жыццё, забываючы аб тым, што падсаджваючы кліента на “сінтэтыку”, ён выракае яго на маментальную залежнасць і скарэйшую смерць. Праваахоўнікі папярэджваюць: няўхільнасць пакарання непазбежная. Пытанне толькі чакай. У сілу маладосці і адсутнасці жыццёвага вопыту “закладчыкі” і “каардынатары” нарка-сіндыкатаў першымі трапляюць за краты, паколькі з’яўляюцца найбольш дробнымі і прыкметнымі звёнамі “чорнага бізнесу”. Следам за імі ідуць прадстаўнікі філіялаў наркакартэляў. Калідоры пастаўкі так званых “соляў” перакрываюцца пры садзейнічанні Галоўнага Упраўлення па наркакантролі і супрацьдзеянні гандлю людзьмі сумесна з мытнікамі.
Педафілія (палавыя зносіны і іншыя дзеянні сексуальнага характару з асобай, якая не дасягнула шаснаццацігадовага ўзросту) (артыкул 168 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь) – з’ява, якой няма апраўдання. Гэтае злачынства не мае вызначанай падлогі і ступені сваяцтва. Педафіламі могуць быць як мужчыны, так і жанчыны. Часцяком такія людзі па-майстэрску ўваходзяць у давер дзяцей, бацькоў ці іншых чальцоў сям’і, старанна хаваюць свае намеры і дзеі, аказваюць псіхалагічны ціск на непаўналетнюю ахвяру. На раскрыццё злачынстваў падобнага характару часам патрабуюцца гады працы следчых. Крыміналісты, псіхолагі, псіхатэрапеўты і сэксапатолагі шмат гадоў вывучаюць фізіягнамічныя, псіхафізічныя і паводніцкія партрэты тых, чыя доля ў месцах не гэтак падаленых прадвызначана. Зберагчы сваё дзіця ад злачынных дзеянняў зламыснікаў можна: размаўляйце са сваімі дзецьмі, надавайце іх выхаванню больш часу, даводзьце да іх асноўныя правілы бяспекі, сачыце, з кім мае зносіны ваша дзіця, дзе знаходзіцца ў дадзены момант. Хатні гвалт (артыкулы 153, 154, 186 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь) – бізун сучаснага грамадства, які не губляе актуальнасць і ў XXI стагоддзі. На жаль, гэты від злачынстваў мае схаваны характар. Чужое жыццё – поцемкі і што робіцца за завешанымі вокнамі прыватнага валодання ведае толькі абмежаванае кола родных і блізкіх. Ахвяры аб’юзіўных адносін, як правіла, да апошняга церпяць здзекі і імкнуцца замаўчаць праблему, а калі агрэсар пускаецца ва ўсе цяжкія і справа даходзіць да збіцця, звяртаюцца ў міліцыю. Народны выраз “не выносіць смецце з хаты” у дадзеным выпадку працуе супраць пацярпелых. Слабыя і безабаронныя чальцы сям’і баяцца больш сур’ёзных наступстваў для жыцця і здароўя і замоўчваюць праблему, спараджаючы беспакаранасць. Гарачы запал тырана
астуджаецца пры выглядзе на сваім парозе людзей у пагонах. Калі прафілактычнай работы ўчастковага недастаткова, выносіцца пастанова аб накіраванні хатняга дэбашыра ў лячэбна-працоўны прафілакторый.
Прысваенне знойдзенай маёмасці або крадзеж (артыкул 11.4 Кодэкса Рэспублікі Беларусь аб адміністрацыйных правапарушэннях і артыкул 205 Крымінальнага кодэкса Рэспублікі Беларусь) – папулярная гісторыя, якая фігуруе ў міліцэйскіх зводках. Атрымаць штраф альбо турэмны тэрмін могуць нават тыя, хто не падзяляе крэда “скраў, выпіў, у турму”. Дастаткова падняць згублены кімсьці кашалёк, каб раптоўна забяспечыць склад адміністрацыйнага правапарушэння або злачынства. Адным рухам рукі мінак становіцца абвінавачаным. З аматарамі шумных кампаній і распіццём алкаголю ў коле незнаёмцаў у хатняй абстаноўцы справа ідзе інакш – яны добраахвотна ўпускаюць у сваё жыллё патэнцыйных злодзеяў, выяўляючы на раніцу знікненне маёмасці. Кватэрныя крадзяжы таксама не з’яўляюцца рэдкасцю. Часы, калі пад покрывам ночы з пад’езда выносіліся вялікія сумкі з футрамі, магнітафонамі і тэлевізарамі сышлі, аднак злодзеі-дамушнікі засталіся. Змяніліся толькі спосабы выкрыцця і выгляд упадабанай здабычы. На змену тэхніцы прыйшлі грошы, каштоўнасці і дарагія кампактныя гаджэты. Адно з нямногіх, што можа спыніць мацёрага зладзюжку – чырвоная лямпачка сігналізацыі над уваходнымі дзвярыма вашай кватэры.
У выступленні Аляксандра Уладзіміравіча знайшлі адлюстраванне асноўныя віды злачынстваў, на барацьбу з якімі накіраваны сілы органаў унутраных спраў і іншых дзяржаўных структур.
